امروز روز اول ماه رجب بود. رجبی که مرجب است. در معنی مرجب گفته اند که بزرگ داشته شده، چنانچه رجب هم به معنی باعظمت است. در روایتی‌ از امام کاظم علیه السلام آمده‌ است‌، ‌: “رجب‌ نام‌ جویی‌ است‌ كه‌ از عسل‌ شیرین‌تر و از برف‌ سفیدتر است‌، هر كه‌ در این‌ ماه‌ روزه‌ دارد، از آن‌ جوی آبش‌ دهند”. ترکیب رجب المرجب نیز حاکی از این است که علاوه بر عظمت خود این ماه که نزد کفار نیز از احترام برخوردار بوده است، وقایع عظیم رخ داده درآن موجب شده تا بر احترام و منزلت آن نزد مسلمین افزوده شود.

آنچه در روایات و احادیث اهل بیت علیهم السلام بر آن تأکید بسیاری شده، روزه گرفتن در ماه رجب است. در اهمیت روزه این ماه در روایات، تعابیری چون دور شدن آتش جهنم، واجب شدن بهشت، بخشیده شدن گناهان گذشته و … به کار رفته است. اما کسی که موفق به روزه گرفتن این ماه نشود و یا توان روزه گرفتن نداشته باشد بنابر روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با خواندن صد مرتبه این تسبیحات در هر روز ثواب روزه دار را خواهد برد:

سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلاَّ لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ‏
پاك و منزه است خداى با جلالت پاك و منزه است آن خدایى كه تسبیح جز براى او سزاوار نیست پاك و منزه است خداى عزیز با اكرام پاك و منزه است آن خدایى كه جامه عزت بر اوست و او اهل عزت است.

سالهای پیش نیز در در آغاز ماه رجب مطالبی نوشته ام که خواندن آنها خالی از لطف نخواهد بود:

این الرجبیون؟!
باز هم رجبی دیگر