توصیه رهبر عظیم‌الشان انقلاب اسلامی و ولی امر مسلمین جهان بر اینکه وصيت‌نامه امام خميني(ره)‌ از قويترين و بهترين مواريث معنوي آن امام و راهنماي ملت در همه مسائل و رويدادها است با این وصف: “قشرهاي مختلف مردم به ويژه جوانان، مسئولان قواي سه‌گانه و مسئولان همه دستگاهها اين وصيت‌نامه را بازخواني و در بخش‌ها و نکات فراوان آن تأمل و تدبر کنند چرا که اين وصيت‌نامه در واقع دستورالعملي ملي براي پيشرفت و توسعه و سرافرازي ايران است.” در نماز جمعه نوزدهمین سالگرد رحلت بنیان‌گذار کبیر جمهوری اسلامی و امروز بیستمین سالگرد رحلت آن امام عزیز بهانه‌ای بود تا بار دیگر وصیت‌نامه امام را بخوانم. هرچند خودم حرف‌های بسیاری برای گفتن در اینجا دارم، اما خواندن وصیت نامه را از خواندن یافته‌های خودم برای مراجعان لازم‌تر دیدم. در ادامه وصیت‌نامه امام را بخوانید. لااقل یک‌بار …

بسم الله الرحمن الرحیم
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : انی تارك فیكم الثقلین كتاب الله و عترتی اهل بیتی؛ فانهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض .
الحمدلله و سبحانك؛ اللهم صل علی محمد و آله مظاهر جمالك و جلالك و خزائن اسرار كتابك الذی تجلی فیه الاحدیه بجمیع اسمائك حتی المستاثر منها الذی لایعلمه غیرك؛ و اللعن علی ظالمیهم اصل الشجره الخبیثه .
و بعد، اینجانب مناسب می دانم كه شمه ای كوتاه و قاصر در باب “ثقلین” تذكر دهم؛ نه از حیث مقامات غیبی و معنوی و عرفانی، كه قلم مثل منی عاجز است از جسارت در مرتبه ای كه عرفان آن بر تمام دایره وجود، از ملك تا ملكوت اعلی و از آنجا تا لاهوت و آنچه در فهم من و تو ناید، سنگین و تحمل آن فوق طاقت، اگر نگویم ممتنع است؛ و نه از آنچه بر بشریت گذشته است، از مهجور بودن از حقایق مقام والای “ثقل اكبر” و “ثقل كبیر” كه از هر چیز اكبر است جز ثقل اكبر كه اكبر مطلق است؛ و نه از آنچه گذشته است بر این دو ثقل از دشمنان خدا و طاغوتیان بازیگر كه شمارش آن برای مثل منی میسر نیست با قصور اطلاع و وقت محدود؛ بلكه مناسب دیدم اشاره ای گذرا و بسیار كوتاه از آنچه بر این دو ثقل گذشته است بنمایم . ادامه نوشته

در ظهر عزا حرمت ارباب شكستند، علمدار كجايي؟ علمدار كجايي؟
اين فتنه گران راه عزادار تو بستند، علمدار كجايي؟ علمدار کجایی؟

سوگ حسین بن علی (ع) نه غمی است که دل در هزاران سال پس از این نیز با به خاطرآوردنش تیر نکشد و داغدار نگردد. و این غم را نه فقط من بچه شیعه علی بن ابیطالب (ع)، که همه عالم و آدم از مسلمان و نصرانی و مجوس و … تا یوم الدین با خود خواهد کشید.
اساس سوگواری عاشورا بر مظلومیت حسین (ع) است. مظلومیتی که از بسته شدن راه عبور فرزند پیامبر، تشنگی و صدای العطش کودکان و با تیرنشسته برگلوی علی اصغر (ع) آغاز می شود و با بدنهای افتاده بر زیر آفتاب سوزان کربلا، سرهای بر نیزه و خیمه های سوخته بیشتر. و بعد هم با خنده ها و هلهله های مفسدان. با رنج اسیران آل محمد. با ظلم بر رقیه 3 ساله. با شرابخواری مجلس یزید بن معاویه (لعنه الله)…
حسین (ع)، ای مظلوم همیشه تاریخ، سالار جاودانگی دین رسول الله (ص)، سرمشق شاهدان شهید … حسین (ع)، ای آنکه نَفَسی که با غم تو کشیده شود تسبیح شمرده می شود*، پدر و مادرم به فدایت. کجاست علمدار بی دستت که از پس سالیان دور، دست طمع دشمنان را از شیعیان ببرد و درفش ولایت بردارد و جانش را سپر تیر دشمن بدسرشت کند؟! که اینک سست ایمانی ما طمع دشمنان را دوباره زنده کرده است. که اینک باز مسلم ها در کوفه کشته می شوند به سبب بدعهدی مردمان. و باز … . باز هم این ماییم که سکوتمان در برابر ظلم به اهل بیت پیامبر، معاونت در قتال آنها به شمار خواهد رفت.
… یا اباعبدالله، انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامه … و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه، اللهم فضاعف علیهم اللعن منک و العذاب الالیم …

اینک این مهر حسینی در دلم / گر توانی سینه ام آتش بزن

———————————–
* از امام ‏صادق‏ (ع‏) روایت شده است كه فرمود: «نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همه لنا عبادة و كتمان سرنا جهاد فى سبيل الله‏» نفس كسى كه به خاطر مظلوميت ما اندوهگين شود تسبيح است، اندوه برما عبادت است و كتمان و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست. (بحارالانوار، ج 44، ص 278)

وقتی دعوت نامه همایش را دیدم از اینکه بالاخره در اتحادیه هم نگاهی جدی به روابط عمومی شده است متعجب و کمی هم خوشحال شدم. متعجب از اینکه از زمان ابلاغ چارت جدید اتحادیه، تا کنون چندین همایش برای مسؤولین و دست اندرکاران برگزار شده ولی خبری از یک همایش نیم روزه هم برای روابط عمومی ها نبوده است و خوشحال از اینکه بالاخره اتحادیه تصمیم به رسانه ای شدن گرفته است.
همایش دو روزه بود روزهای نهم و دهم آبان. از بعدازظهر هشت هشت هشتادوهشت در محل همایش بودیم تا ظهر یک شنبه دهم آبان. همانطور که انتظار داشتم، اکثر مسؤولان روابط عمومی، در واقع مسؤول روابط عمومی نبودند. حتی مسؤول سیستان و بلوچستان می گفت که از ساعت 8 صبح به این سمت درآمده است. و چه ساعت مبارکی. ساعت 8 روز میلاد امام هشتم یعنی هشت هشت هشتادوهشت!
داخل پرانتز (بعضی چیزها وقتی خیلی تکرار شوند شیرینی و حلاوتشان دیگر به مذاق خوش نمی آید. مثل همین قضیه هشت و … که من در بالا دو بار تکرار کردم. فرض کنید که یکی هر روز یک وعده عسل بخورد. اگر چه بسیار لذیذ و شیرین است اما بعد از یک هفته مداوم، دیگر برای طرف آن مزه اول را ندارد و چه بسا عواقب بدی هم داشته باشد.)
برخی اصلاً مسؤول روابط عمومی نبودند و برای خالی نبودن عریضه آمده بودند. و برخی هم که اصلاً نیامدند.
این همایش هم مثل اکثر قریب به اتفاق همایش های متداول، برای من چیز جدیدی نداشت. و بسیار هم کسل کننده بود. تا جایی که خود مدیر حوزه دبیرکل، ارتباطات و امور بین الملل جناب آقای رمضانعلی در یکی از سخنرانی ها خوابش برده بود.
تقریباً هیچ یک از سخنرانان همایش سرفصلی برای ارائه نداشتند و بیشتر همایش درد دل ها بود تا همایش آموزشی. تازه در دعوت نامه مان آمده بود که ارزیابی خواهیم شد و تأثیر دارد و فلان و چه. که یعنی کشک. و اصلاً برگزارکنندگان همایش و سخنرانان در حد این نبودند که من یا برخی از دوستان دیگر را ارزیابی کنند. چه کنیم که بچه شهرستانیم. ادامه نوشته